Biyernes, Disyembre 16, 2011

Philippines Finest

Wala na talaga akong magawa. Ay! Hindi...mali...marami akong pending programs na i-re-revise pero nagpadala ako sa bugso ng damdamin na huwag muna silang gawin. Huwag ka maingay.

Biyernes, Disyembre 9, 2011

Ang paborito kong linya


Sa totoo lang, walang patapong stanza sa kantang "Halaga" ng Parokya ni Edgar. Bawat linya ay parang bala ng baril kung tumagos sa katawan. Lalo na kung nasa punto ka ng iyong buhay na kung saan ang pakiramdam mo ay matalik kayong magkaibigan ni Chito Miranda at ikaw ang main character ng kanta.
Sa bawat pagtama sa buong katawan ko ng salitang galing dito sa kantang "Halaga", itong linyang ito ang pinaka kritikal.

Martes, Oktubre 11, 2011

Chapter 21: The Fox

Antoine de Saint - Exupery


(This particular chapter never fails to make me cry, again and again. Maybe because the words used by the author have the capacity to penetrate deep to the veins of its reader. And also because all of those times while I'm reading "The Little Prince" I took the character of the rose and made it mine. And this chapter made me realize the fact that as much as I wanted to be the rose, I am just the fox. T.T - Janina Sunico)




It was then that the fox appeared.

"Good morning," said the fox.

"Good morning," the little prince responded politely, although when he turned around he saw nothing.

"I am right here," the voice said, "under the apple tree."  

"Who are you?" asked the little prince, and added, "You are very pretty to look at."

"I am a fox," the fox said.

"Come and play with me," proposed the little prince. "I am so unhappy."

"I cannot play with you," said the fox. "I am not tamed."

"Ah! Please excuse me," said the little prince.

But, after some thought, he added: "What does that mean--'tame'?"

"You do not live here," said the fox. "What is it that you are looking for?"

"I am looking for men," said the little prince. "What does that mean--'tame'?"

"Men," said the fox. "They have guns, and they hunt. It is very disturbing. They also raise chickens. These are their only interests. Are you looking for chickens?"

"No," said the little prince. "I am looking for friends. What does that mean--'tame'?"

"It is an act too often neglected," said the fox. "It means to establish ties."

"'To establish ties'?"

"Just that," said the fox. "To me, you are still nothing more than a little boy who is just like a hundred thousand other little boys. And I have no need of you. And you, on your part, have no need of me. To you, I am nothing more than a fox like a hundred thousand other foxes. But if you tame me, then we shall need each other. To me, you will be unique in all the world. To you, I shall be unique in all the world . . ."

"I am beginning to understand," said the little prince. "There is a flower . . . I think that she has tamed me . . ."

"It is possible," said the fox. "On the Earth one sees all sorts of things."

"Oh, but this is not on the Earth!" said the little prince.

The fox seemed perplexed, and very curious.

"On another planet?"

"Yes."

"Are there hunters on that planet?"

"No."

"Ah, that is interesting! Are there chickens?"

"No."

"Nothing is perfect," sighed the fox.

But he came back to his idea.

"My life is very monotonous," the fox said. "I hunt chickens; men hunt me. All the chickens are just alike, and all the men are just alike. And, in consequence, I am a little bored. But if you tame me, it will be as if the sun came to shine on my life. I shall know the sound of a step that will be different from all the others. Other steps send me hurrying back underneath the ground. Yours will call me, like music, out of my burrow. And then look: you see the grain-fields down yonder? I do not eat bread. Wheat is of no use to me. The wheat fields have nothing to say to me. And that is sad. But you have hair that is the color of gold. Think how wonderful that will be when you have tamed me! The grain, which is also golden, will bring me back the thought of you. And I shall love to listen to the wind in the wheat . . ."

The fox gazed at the little prince, for a long time.  

"Please--tame me!" he said.

"I want to, very much," the little prince replied. "But I have not much time. I have friends to discover, and a great many things to understand."

"One only understands the things that one tames," said the fox. "Men have no more time to understand anything. They buy things all ready made at the shops. But there is no shop anywhere where one can buy friendship, and so men have no friends any more. If you want a friend, tame me . . ."

"What must I do, to tame you?" asked the little prince.

"You must be very patient," replied the fox. "First you will sit down at a little distance from me--like that--in the grass. I shall look at you out of the corner of my eye, and you will say nothing. Words are the source of misunderstandings. But you will sit a little closer to me, every day . . ."

The next day the little prince came back.

"It would have been better to come back at the same hour," said the fox. "If, for example, you come at four o'clock in the afternoon, then at three o'clock I shall begin to be happy. I shall feel happier and happier as the hour advances. At four o'clock, I shall already be worrying and jumping about. I shall show you how happy I am! But if you come at just any time, I shall never know at what hour my heart is to be ready to greet you . . . One must observe the proper rites . . ."

"What is a rite?" asked the little prince.

"Those also are actions too often neglected," said the fox. "They are what make one day different from other days, one hour from other hours. There is a rite, for example, among my hunters. Every Thursday they dance with the village girls. So Thursday is a wonderful day for me! I can take a walk as far as the vineyards. But if the hunters danced at just any time, every day would be like every other day, and I should never have any vacation at all."

So the little prince tamed the fox. And when the hour of his departure drew near-- "Ah," said the fox, "I shall cry."

"It is your own fault," said the little prince. "I never wished you any sort of harm; but you wanted me to tame you . . ."

"Yes, that is so," said the fox.

"But now you are going to cry!" said the little prince.

"Yes, that is so," said the fox.

"Then it has done you no good at all!"

"It has done me good," said the fox, "because of the color of the wheat fields." And then he added: "Go and look again at the roses. You will understand now that yours is unique in all the world. Then come back to say goodbye to me, and I will make you a present of a secret."

The little prince went away, to look again at the roses.

"You are not at all like my rose," he said. "As yet you are nothing. No one has tamed you, and you have tamed no one. You are like my fox when I first knew him. He was only a fox like a hundred thousand other foxes. But I have made him my friend, and now he is unique in all the world."

And the roses were very much embarassed.

"You are beautiful, but you are empty," he went on. "One could not die for you. To be sure, an ordinary passerby would think that my rose looked just like you--the rose that belongs to me. But in herself alone she is more important than all the hundreds of you other roses: because it is she that I have watered; because it is she that I have put under the glass globe; because it is she that I have sheltered behind the screen; because it is for her that I have killed the caterpillars (except the two or three that we saved to become butterflies); because it is she that I have listened to, when she grumbled, or boasted, or ever sometimes when she said nothing. Because she is my rose."

And he went back to meet the fox.

"Goodbye," he said.

"Goodbye," said the fox. "And now here is my secret, a very simple secret: It is only with the heart that one can see rightly; what is essential is invisible to the eye."

"What is essential is invisible to the eye," the little prince repeated, so that he would be sure to remember.

"It is the time you have wasted for your rose that makes your rose so important."

"It is the time I have wasted for my rose--" said the little prince, so that he would be sure to remember.

"Men have forgotten this truth," said the fox. "But you must not forget it. You become responsible, forever, for what you have tamed. You are responsible for your rose . . ."

"I am responsible for my rose," the little prince repeated, so that he would be sure to remember.

Biyernes, Oktubre 7, 2011

Bahaghari sa Natapong Gasolina

Sumayaw, kahit na walang tugtog.
Kumanta, kahit ika'y mabugbog.

Magpaganda, kahit na sinasabi nilang pangit ka.
Ngumiti, kahit nanglalabo sa luha ang 'yong mata.

Tumawa, kahit na ginagawa ka nilang katatawanan.
Makisama, kahit ikaw ang napiling pakaisahan.

Makinig, kahit na alam mong wala kang mapupulot na magandang asal.
Manood, kahit parang sakit nalang sa mata at puro lang sila kupal.

Dumeretso, kahit na nahihilo ka na sa kalasingan.
Tumakbo, kahit hindi mo alam ang 'yong pupuntahan.

Lumipad, kahit pakpak ay lupaypay na sa pagod.
Maging matapang, kahit na nanginginig na ang tuhod.

Sumubok, kahit siguradong papalpak ka parin.
Humalik, kahit na maraming nakatingin.

Magpatawad, kahit na alam mong gagawin nya ulit yun sayo.
Magtiwala, kahit nagmamakaawa at ayaw na ng 'yong puso.

Magsabi ng totoo, kahit alam mong sila'y nagsisinungalin lang.
Maging seryoso, kahit na alam mong pinaglalaruan ka nanaman.

Matulog, kahit na wala kang mapapanaginipan.
Gumising, kahit hindi pa nag-ri-ring ang alarm.

Huminga, kahit parang mamamatay ka na sa sobrang sakit.
Gumawa ng tama, utak mo may nababahala sa dami ng kahit.

Ang mahalaga, kahit puro kalechehan nalang ang nangyayari sa buhay mo, mas leche parin sila kesa sayo.



Hindi lang sa langit may bahaghari.

Miyerkules, Setyembre 28, 2011

Halika na


walang isang minuto
pero tumigil ang mundo
walang ibang naririnig
kundi kabog ng puso ko

walang halong alcohol
ngunit wala parin maalala
pangyayari'y buhol buhol
hagupit ay parang anesthesia

ngayon alam ko na'ng sikreto
kung paano paglahuin ang mga tao
kung paano patigilin ang trapiko
kung paano patahimikin ang utak ko

kung bakit may paniki sa metro
kung kelan sasabog ang volcano
kung saan napunta ang sukli ko
kung anong gamit ng labi ko

Huwebes, Setyembre 8, 2011

Sorry Ninoy

Sorry Ninoy
(inilipat mula Friendster blog)

"Filipinos are worth dying for" isang mabigat na kataga mula sa isang bayani. Pero teka lang, sino ba yang mga Filipinong yan?

Diba Filipino yung mga bata na muntik nang i-abort ng nanay nila kasi wala ng maipakain? Yung nasa mga kalye ngayon at nagtitinda sampaguita? O yung humihithit ng solvent at sealant? O yung nagnanakaw ng pitaka mo sa palengke? Yung mga nanglilimos na pag hindi mo binigyan ng pera eh mumurahin ka na parang sya ang nagpapalamon sayo? Yung naguubos ng pera sa DOTA sa internet shop? Mga nagpapaka busy sa PS2? O yung mga nasa bahay na ang favorite show ay Willingwili, Eat Bulaga at Hentai? O yung mga marunong ng magpaputok ng armalite at kabilang na sa grupo nila bilang pinaka batang myembro?

http://farm4.static.flickr.com/3139/2553236034_05207f04a0.jpg
 Filipino rin yung mga teenagers na hanggang highschool lang ang natapos, nakatamabay sa mga kalye tuwing gabi at nagaantay na masulyapan ni Darna? Yung kasama sa frat wars, riot at suki ng mga Police Station o Baranggay Station o ng Emergency clinic? Yung mga kakaregla palang eh buntis na at suki naman ng mga abortion clinics sa Pasay? O yung pumapasok lang sa eskwela para sa baon? Yung mga naghahanap ng pang tuition fee habang naka uniform sa University Belt ng 1:00 am? Yung walang inisip kundi ang magpakasaya sa mga bar at club sa Timog at Libis at humithit ng marijuana, shabu? yung mga nagsho-shoping to death para nasa uso lagi? yung mga gumagastos ng 10,000 para sa mga alcohol at Valium sa The Embassy? yung walang iniintindi kundi yung mga split ends nya? O nanghaharang sa mga track ng perishable goods para i hi-jack?


Filipino rin yung mga unemployed na sumasali sa noontime shows para sa easy money diba?  Pati yung mga nagbabasketball sa mga court araw-araw na daig pa ang mga manlalaro ng PBA? Yung mga walang ginawa kundi mangialam ng buhay ng mga kapitbahay para ichismis sa iba? Yung mga busyng busy sa 'jumbo hotdog' at 'malalaking bulaklak'? Yung mga naka pose habang naka two piece sa mga malalaking billboard sa Edsa? Yung mga walang hiyang nagbibilad ng katawan sa Center Fold ng FHM, Playboy , Tik-tik, Maxim at Hustler?   
http://nimg.sulekha.com/philippines-marijuana-2010-9-2-4-10-15.jpg

Filipino din  yung mga masisipag na business minded, yung  nagbebenta ng sariling anak para may makain? Yung  mga nanloloko  ng mga tao sa Quiapo? yung mga gumagawa ng piratang vcd's? Yung mga nagbebenta ng fake na gamot sa Divisoria? Yung mga masisipag na nagtatanim ng marijuana sa Sierra Madre? Yung mga walang pagod na tumatakbong suplyer ng mga adik? yung may-ari ng mga malalaking pabrika ng sigarilyo at alcohol? yung mga nagpupuslit ng Jaguar at Cadillac sa mga pier sa Pampangga? O yung mga tumatanggap ng pera para i-assasin ang mga gustong maging bayani?

 Filipino ring maituturing yung mga nangingibang bansa para kumita ng dolyar diba? Yung mga nagyayabang ng kanilang imported na shampoo, lotion at sabon? Yung mga naghahangad ng Green Card? Yung mga nagsasayaw sa mga bars sa Japan? Mga gumagawa ng sex video sa China? Yung mga naghahanap sa Olongapo ng foreigner para mapangasawa? Yung mga gusto iangat ang pamilya sa pamamagitan ng pagbenta ng sarili? 

http://Malditah.com/internet images/from google search only.
Filipino din yung may malalaking mansion sa bundok? Yung mga mahalaga pa ang buhay ng alagang ahas kesa sa mga katulong nya sa bahay? Yung gumagastos ng 12,000 pesos para sa Olay? Sila ba yung may 5 chedeng sa bahay na di naman ginagamit? Yung mga nangongolekta ng Star War collectibles at N Series? Yung mga ginagawang bakasyunan ang Paris at America? At ginagawang shopping center ang Hongkong at Singapore? Sila ba yung mga nakatira sa mga exclusive subdivision na may shoot to kill order para sa mga papasok dito na di nakatira doon? Yung mga naggagala sa kotseng may malalakas na tugtog o yung mga naggagala sa van na nangungursunada ng mga walang kalaban laban na babae para i-rape? O yung mga naggagala sa mga track at naghahanap ng foreigner na maho-hostage?




At Filipino din yung mga myembro ng sad army, TSG, paracalle, kuratong baleleng, akyat bahay, sputnik, bahala na gang, tao gamma, sigma rho, alpha phi beta,  genuine opposition,  team unity,  Hyatt 10,  Makati business club,  Mafia? O yung mga walang sawang naghahangad ng kalayaan para sa Mindanao?

Filipino din yung mga nangongotong sa jeep, nangongotong sa palengke, nang s-salvage ng mga walang kasalanan, nagf-frame up ng mga probinsyano? Yung mga tagaprotekta ng mga beer house, drug lords, cheap motels at video game houses? Sila ba yung nagu-u turn sa "No U-turn" slot, mga tumatawid sa may "No Jay Walking" na karatula, mga nagtatapon ng basura sa mga tulay at sa kahit saan nila trip? Mga umiihi sa may “Aso lang ang umiihi dito” na karatula? Mga tumatawid sa ilalim ng over pass at ibabaw ng under pass?

http://farm3.static.flickr.com/2597/3779972007_9c03caf60a_o.jpg
Filipino din yung mga nasa city halls na nagm-make up lang? Yung mga nasa Supreme Court na nagt-text? sa Senado na natutulog? sa MalacaƱang na nakikipagphonesex kay Garci?

Sila ba yun o kulang pa? Ilang porsyento na ba ng buong populasyon ng Pilipinas ang mga nabanggit ko? Anak ng pucha! Ang magpabaril para sa kanila? Kahit ata may anting anting ako o siam ang buhay ko di ko yun gagawin. Buhayin nyo nalang ulit si Ninoy.

Huwebes, Hulyo 7, 2011

Noisy 1.)

"tahimik natin ah."

"oo nga eh, magsalita ka kasi."

"sige, magiisip ako ng ik-kwento.."

Ramdam kong hindi siya komportable sa katahimikan, ako kasi sana'y na sa ganito.

"wala akong maisip. wala ka bang tanong?"

"matagal na ba kayong magkakaibigan nila (pangalan ng tropa nya)?"

"medyo,...oo,....."

"nag-away na ba kayo dahil sa babae?"

Ngumiti sya, inassume kong 'oo' ang ibig sabihin nun. Siguradong tumatakbo na sa isip nya ngayon kung paano pagagandahin yung storya para sakin. Ayos! naka jackpot ako ng tanong, mukhang mahaba-habang storya to. Nagsimula siyang magkwento. Nakatingin sya sa malayo. Binaybay ko kung saan sya nakatingin kasi parang dun nya napapanood yung detalye ng mga eksena pero bumangga lang ako sa pader. So tumingin nalang ako sa kanya. Mabilis ang buka ng bibig nya. Gimik the reunion ang tema. Malamang nagsisigarilyo 'to. Hindi manipis, pero hindi rin ganun kakapal yung labi nya, tama lang. Medyo matangos ang ilong at medyo mahaba rin ang pilik-mata. Makinis ang mukha nya, nakakainsecure.

Bigla akong nakaramdam ng hiya. Pakiramdam ko may isa pang ako na nakatabi samin at nakatingin sa pinagagagawa ko. Kaya tumingin nalang ako sa kahit anong bagay na makikita ko sa lugar na 'yon - Ilaw....bintana....bubong...dahon....drainage....scooter.....kamay nya - halatang may lakas ang mga kamay nya kahit naka relax lang ang mga ito ng mga sandaling iyon. Siguro kung hahawakan nya ko ng mahigpit, makakaya nyang durugin ang mga buto ko ng walang kahirap hirap. Pero napansin ko na parang malambot ang palad nito, alam ko namang nasisinungalin lang sya nung sinabi nyang masipag sya sa bahay. Gusto ko sanang hawakan, pero parang tanga lang yun diba? Sigurado magugulat talaga sya kung gagawin ko yun, ano 'to holding hands while talking? baka bigla akong sapakin. Hehe Nakatingin nanaman pala ako sa kanya. Napangiti ako ng konti. Ano kayang gamit nya? Vaseline for men o Master Eskinol? baka Olay? hahahaha tang'na daig pa ko. Napatingin ulit ako sa mga labi nya, parang malambot din. hehe.

Nawala yung ngiti ko at bigla akong kinilabutan nang mapansin kong di na pala gumagalaw yung mga labi nya. Oh men! Tapos na yung kwento nya at nakatingin na sya sakin. Kung kanina pa o ngayon lang eh wala akong idea. Sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko, pakiramdam ko mababali na nya yung mga ribs na malapit sa kanya.

Hindi ako makalunok.

Gusto kong magsalita.

Marami akong naiisip pero hindi ko alam kung alin ang sasabihin.
Hindi ko kasi alam kung may naiwan ba syang tanong na dapat kong sagutin, o mag-a-alibi ako kasi napansin nyang di ako nakikinig, o gusto nya akong halikan.